واقعیت افزوده آمیزه ای از واقعیت و مجازی است که به دنیای واقعی اجازه می‌دهد با اطلاعات اضافی افزوده شود. اشیاء مجازی (متن یا گرافیک) در میدان دید از طریق عینک‌های شفاف ویژه تجسم می‌شوند. واقعیت افزوده کاربران را قادر می‌سازد تا اشیاء مجازی سه بعدی را که در واقعیت فیزیکی ثبت شده اند تجسم کنند و از طریق ابزارهای فیزیکی با آنها تعامل برقرار کنند. AR دارای سه قابلیت اصلی است: ترکیب اشیاء واقعی و مجازی در یک محیط واقعی، به صورت تعاملی و در زمان واقعی اجرا می‌شود و اشیاء واقعی و مجازی را با یکدیگر ثبت می‌کند. در ارتباط AR و GIS این دنیای مجازی سنتی GIS را با دنیای واقعی خارجی ترکیب می‌کند تا دنیایی خیالی-واقعی ساخته دست بشر بسازد. اولین تحقیق در مورد GIS واقعیت مجازی سیستم توصیف مدرسه صنعتی جورجیا است. پتانسیل قابلیت‌های (GIS-AR-VR) ممکن است شامل اما نه محدود به نقشه برداری از محیط‌های طبیعی و ساخته شده برای ارائه دسترسی ۳۶۰ درجه از هر نقطه در جهان، نقشه برداری سه بعدی برای نشان دادن مکانها، دارایی‌‌ها، زمین، تاسیسات و منابع انرژی و AR که دادهها را از طریق تجسم همه جانبه زنده می‌کند. در برخی از زمینه‌های برنامه‌های کاربردی، AR مانند یک پرتو ایکس داده عمل می‌کند و زیرساخت پنهان اشیاء یا مکانها را ارائه می‌کند که می‌توانند در برنامه‌های مدل‌سازی زیرسطحی مورد استفاده قرار گیرند. به عنوان مثال، خدمه تعمیر و نگهداری می‌توانند به سادگی یک گوشی هوشمند یا تبلت را روی زمین نشان دهند تا محل لوله‌‌ها و کابل‌های زیرزمینی را ببینند. در مقابل، تصاویر نگاشت دو بعدی سنتی اغلب به آموزش فنی سطح بالا برای رمزگشایی نیاز داشتند، نماهای سه بعدی، واقعیت مجازی و واقعیت افزوده به کاربران غیر فنی اجازه می‌دهد تا با تبدیل داده‌های خام پیچیده به نمایش‌های بصری قابل تشخیص، درک درستی از نقشه‌ها و دادهها به دست آورند. علاوه بر موارد فوق، برنامه‌های کاربردی که بر اساس یکپارچه سازی (GIS-AR-VR) ساخته شده اند، پتانسیل‌های زیادی را ارائه می‌دهند. می‌تواند ویژگی‌های نامرئی موجودات فضایی را تجسم کند، داده‌های تاریخی را برای آنها نمایش دهد، یا می‌تواند در یافتن مکانها کمک کند.
واقعیت مجازی
واقعیت مجازی به عنوان یک محیط مصنوعی تعریف می‌شود که با نرم افزار ایجاد می‌شود و به گونه ای به کاربر ارائه می‌شود که کاربر باور را معلق کرده و آن را به عنوان یک محیط واقعی بپذیرد. GIS، واقعیت مجازی (VR) و اینترنت از طریق پیوند زبان مدل‌سازی واقعیت مجازی (VRML) برای تجسم، تجزیه و تحلیل و اکتشاف داده‌های مکانی از نزدیک یکپارچه شده‌اند. یکپارچه سازی از هر مؤلفه بهره می‌برد و محتوای سه بعدی پویا را قادر می‌سازد تا ساخته شود، تجسم شود، با آن تعامل داشته باشد و همه آنها در وب مستقر شوند.
VR یک تکنیک خوب برای نمایش و تجسم یک واقعیت سه بعدی است. بنابراین، تکنیک‌های VR بیشتر و بیشتر در فرآیند طراحی، تصمیم‌گیری و ارائه عملیات بزرگ مربوط به زیرساخت استفاده می‌شوند. با ایجاد یک واقعیت (باور) طراحان، سیاستمداران و همچنین شهروندان این امکان را دارند که وضعیت آینده را به روشی بسیار مستقیم ارزیابی کنند. واقعیت مجازی، با این حال، نمی‌تواند تنها به عنوان یک جعبه نمایش خوب، بلکه به عنوان یک ابزار طراحی واقعی برای ایجاد تجسم‌های واقعی از طرح استفاده شود. در این شرایط تعامل با اطلاعات مکانی یک ضرورت است.
